Páginas

lunes, 14 de mayo de 2018

05-20-2018 - Pentecost – B

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hemos llegado a los dos millones de visitas al blog. Gracias de corazón.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
El pasado 2 de octubre de 2014, José Antonio Pagola nos visitó  en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos  la conferencia: Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción.
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola:  EL recibido estafa Satisfacción la  Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe  sobre mi Libro,  Jesús.Aproximación Histórica .
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------
Pulsando en la lista de los títulos de las homilías en diferentes idiomas podemos leer más homilías de años anteriores.
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------



HOMILIA – ES

20-05-2018
Pentecostés – B
Juan 20,19-23

RENUÉVANOS POR DENTRO

Poco a poco estamos aprendiendo a vivir sin interioridad. Ya no necesitamos estar en contacto con lo mejor que hay dentro de nosotros. Nos basta con vivir entretenidos. Nos contentamos con funcionar sin alma y alimentarnos solo de bienestar. No queremos exponernos a buscar la verdad. Ven, Espíritu Santo, y libéranos del vacío interior.

Hemos aprendido a vivir sin raíces y sin metas. Nos basta con dejarnos programar desde fuera. Nos movemos y agitamos sin cesar, pero no sabemos qué queremos ni hacia dónde vamos. Estamos cada vez mejor informados, pero nos sentimos más perdidos que nunca. Ven, Espíritu Santo, y libéranos de la desorientación.

Apenas nos interesan ya las grandes cuestiones de la existencia. No nos preocupa quedarnos sin luz para enfrentarnos a la vida. Nos hemos hecho más escépticos, pero también más frágiles e inseguros. Queremos ser inteligentes y lúcidos. Pero no encontramos sosiego ni paz. Ven, Espíritu Santo, y libéranos de la oscuridad y la confusión interior.

Queremos vivir más, vivir mejor, vivir más tiempo, pero ¿vivir qué? Queremos sentirnos bien, sentirnos mejor, pero ¿sentir qué? Buscamos disfrutar intensamente de la vida, sacarle el máximo jugo, pero no nos contentamos solo con pasarlo bien. Hacemos lo que nos apetece. Apenas hay prohibiciones ni terrenos vedados. ¿Por qué queremos algo diferente? Ven, Espíritu Santo, y enséñanos a vivir.

Queremos ser libres e independientes y nos encontramos cada vez más solos. Necesitamos vivir y nos encerramos en nuestro pequeño mundo, a veces tan aburrido. Necesitamos sentirnos queridos y no sabemos crear contactos vivos y amistosos. Al sexo lo llamamos «amor», y al placer, «felicidad», pero ¿quién saciará nuestra sed? Ven, Espíritu Santo, y enséñanos a amar.

En nuestra vida ya no hay sitio para Dios. Su presencia ha quedado reprimida o atrofiada dentro de nosotros. Llenos de ruidos por dentro, ya no podemos escuchar su voz. Volcados en mil deseos y sensaciones, no acertamos a percibir su cercanía. Sabemos hablar con todos menos con él. Hemos aprendido a vivir de espaldas al Misterio. Ven, Espíritu Santo, y enséñanos a creer.

Creyentes y no creyentes, poco creyentes y malos creyentes, así peregrinamos muchas veces por la vida. En la fiesta cristiana del Espíritu Santo, a todos nos dice Jesús lo que un día dijo a sus discípulos, exhalando sobre ellos su aliento: «Recibid el Espíritu Santo». Ese Espíritu que sostiene nuestras pobres vidas y alienta nuestra débil fe puede penetrar en nosotros y reavivar nuestra existencia por caminos que solo él conoce.

José Antonio Pagola

HOMILIA – EU

2018-05-20
Mendekoste – B
Joan 20,19-23

ERABERRITU GAITZAZU BARNEZ

Apurka-apurka barnetasunik gabe bizitzen ikasten ari gara. Jada ez dugu harremanetan egon beharrik geugan dugun alderik hobenarekin. Aski dugu denbora-pasa bizitzearekin. Konformaturik gaude arimarik gabe jokatzearekin eta ongizateaz bakarrik janaritzearekin. Ez dugu egiaren bila arriskatu nahi. Zatoz, Espiritu Santua, eta aska gaitzazu barne hutsunetik.

Errorik gabe eta helmugarik gabe bizitzen ikasi dugu. Aski dugu kanpotik programa gaitzaten uztearekin. Etengabe gara mugitzen, etengabeko zalaparta bizi dugu, baina ez dakigu, ez zer nahi dugun, ez norantz goazen. Gero eta informazio handiago dugu, baina inoiz baino galduago sentitzen gara.  Zatoz, Espiritu Santua, eta aska gaitzazu nora gabeziatik.

Ez zaizkigu axola jada, kasik, bizitzaren arazo handiak. Ez gaitu kezkatzen argirik gabe gelditzeak bizitzari aurre egiteko orduan. Eszeptikoago bihurtu gara, baita ahulago eta kolokago ere, ordea. Adimentsu eta azti izan nahi dugu. Baina ez dugu topatzen, ez sosegurik, ez bakerik. Zatoz, Espiritu Santua, eta aska gaitzazu barne ilun eta nahasmendutik.

Gehiago nahi dugu bizi, hobeto bizi, luzeago bizi, baina zer bizi? Ondo sentitu nahi dugu geure burua, hobeto sentitu, baina zer sentitu? Bizitzaz bizi-bizi nola gozatuko gabiltza, zukurik handiena nola aterako, baina ez gara konformatzen ondo pasatzearekin bakarrik. Sudur puntan jartzen zaiguna egiten dugu. Kasik ez da galarazpenik, ez lur-debekurik. Zer dela-eta nahi dugu zerbait bestelakorik? Zatoz, Espiritu Santua, eta irakats iezaguzu bizitzen.

Aske eta independente izan nahi dugu, baina gero eta bakarrago gertatzen gara. Bizi beharra dugu, eta geure mundutxoan hesitzen gara, batzuetan hain aspergarria. Pertsona maiteen beharra dugu, eta ez dakigu harreman bizi eta adiskidetsurik sortzen. Sexuari «maitasun» esaten diogu, eta plazerari «zoriontasun», baina zeinek aseko du gure egarria? Zatoz, Espiritu Santua, eta irakats iezaguzu maitatzen.

Gure bizitzan ez da lekurik jada Jainkoarentzat. Haren presentzia hertsaturik gelditu da edo atrofiaturik gure barnean. Barruan zarataz beterik garelarik, ezin dugu entzun jada haren ahotsa. Mila desio eta sentsaziotan nahaspilaturik, ez gara gai jada haren hurbiltasuna sumatzeko. Harekin ez beste nornahirekin dakigu hitz egiten. Misterioari bizkar emanik bizitzen ikasi dugu. Zatoz, Espiritu Santua, eta irakats iezaguzu sinesten.

Fededun eta fedegabe, fededun handi eta fededun txar, horrela gabiltza askotan bizitzan erromes. Espiritu Santuaren kristau-jai honetan, guztioi esaten digu Jesusek behin batean ikasleei esan ziena, haien gainera ufatuz: «Har ezazue Espiritu Santua». Gure bizitza pobre hau sostengatzen duen Espiritu hori, gure fede ahula arnasten duen hori, sar daiteke gure baitan eta biziberri dezake gure bizitza berak bakarrik ezagutzen dituen bideetan barna.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA – CA

20-05-2018
Pentecosta – B
Joan 20,19-23

RENOVEU-NOS PER DINS

A poc a poc estem aprenent a viure sense interioritat. Ja no necessitem estar en contacte amb el millor que hi ha dins nostre. En tenim prou amb viure entretinguts. Ens acontentem amb funcionar sense ànima i alimentar-nos només de benestar. No volem exposar-nos a buscar la veritat. Veniu, Esperit Sant, i allibereu-nos del buit interior.

Hem après a viure sense arrels i sense metes. En tenim prou amb deixar-nos programar des de fora. Ens movem i agitem sense parar, però no sabem què volem ni cap a on anem. Estem cada vegada més ben informats, però ens sentim més perduts que mai. Veniu, Esperit Sant, i allibereu-nos de la desorientació.

Gairebé ni ens interessen les grans qüestions de l’existència. No ens preocupa quedar-nos sense llum per enfrontar-nos a la vida. Ens hem fet més escèptics, però també més fràgils i insegurs. Volem ser intel·ligents i lúcids. Però no trobem assossec ni pau. Veniu, Esperit Sant, i allibereu-nos de la foscor i la confusió interior.

Volem viure més, viure millor, viure més temps, però ¿viure què? Volem sentir-nos bé, sentir-nos millor, però ¿sentir què? Busquem gaudir intensament de la vida, treure-li el màxim suc, però no ens acontentem només amb passar-ho bé. Fem el que ens ve de gust. Amb prou feines hi ha prohibicions ni terrenys vedats. Per què volem alguna cosa diferent? Veniu, Esperit Sant, i ensenyeu-nos a viure.

Volem ser lliures i independents i ens trobem cada vegada més sols. Necessitem viure i ens tanquem en el nostre petit món, de vegades tan avorrit. Necessitem sentir-nos estimats i no sabem crear contactes vius i amistosos. Al sexe li diem «amor», i al plaer, «felicitat», però qui saciarà la set? Veniu, Esperit Sant, i ensenyeu-nos a estimar.

En la nostra vida ja no hi ha lloc per a Déu. La seva presència ha quedat reprimida o atrofiada dins nostre. Plens de sorolls per dins, ja no podem escoltar la seva veu. Bolcats en mil desitjos i sensacions, no encertem a percebre la seva proximitat. Sabem parlar amb tothom menys amb ell. Hem après a viure d’esquena al Misteri. Veniu, Esperit Sant, i ensenyeu-nos a creure.

Creients i no creients, poc creients i creients dolents, així peregrinem moltes vegades per la vida. A la festa cristiana de l’Esperit Sant, a tots ens diu Jesús el que un dia va dir als seus deixebles, exhalant sobre ells el seu alè: «Rebeu l’Esperit Sant». Aquest Esperit que sosté les nostres pobres vides i encoratja la nostra feble fe pot penetrar en nosaltres i revifar la nostra existència per camins que només ell coneix.

José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat

HOMILIA – GL

20-05-2018
Pentecostes – B
Xoán 20,19-23

RENÓVANOS POR DENTRO

Aos poucos estamos aprendendo a vivirmos sen interioridade. Xa non necesitamos estar en contacto co mellor que hai dentro de nós. Abóndanos con vivirmos entretidos. Contentámonos con funcionarmos sen alma e alimentármonos só de benestar. Non queremos expoñernos a buscar a verdade. Ven, Espírito Santo, e libéranos do baleiro interior.

Aprendemos a vivirmos sen raíces e sen metas. Chéganos con deixarnos programar desde fóra. Movémonos e axitámonos sen cesar, pero non sabemos que queremos nin cara a onde imos. Estamos cada vez mellor informados, pero sentímonos máis perdidos do que nunca. Ven, Espírito Santo, e libéranos da desorientación.

Apenas nos interesan xa as grandes cuestións da existencia. Non nos preocupa ficarmos sen luz para enfrontármonos á vida. Fixémonos máis escépticos, pero tamén máis fráxiles e inseguros. Queremos ser intelixentes e lúcidos. Pero non atopamos acougo nin paz. Ven, Espírito Santo, e libéranos da escuridade e a confusión interior.

Queremos vivir máis, vivirmos mellor, vivirmos máis tempo, pero vivir que? Queremos sentirnos ben, sentirnos mellor, pero sentir que? Buscamos gozar intensamente da vida, sacarlle o máximo proveito, pero non nos contentamos só con pasalo ben. Facemos o que nos apetece. Apenas hai prohibicións nin terreos vedados. Por que queremos algo diferente? Ven, Espírito Santo, e ensínanos a vivir.

Queremos ser libres e independentes e atopámonos cada vez máis sos. Necesitamos vivir e encerrármonos no noso pequeno mundo, ás veces tan aburrido. Necesitamos sentirnos queridos e non sabemos crearmos contactos vivos e amigábeis. Ao sexo chamámolo «amor», e ao pracer, «felicidade», pero quen saciará a nosa sede? Ven, Espírito Santo, e ensínanos a amar.

Na nosa vida xa non hai sitio para Deus. A súa presenza quedou reprimida ou atrofiada dentro de nós. Cheos de ruídos por dentro, xa non podemos escoitarmos a súa voz. Envorcados en mil desexos e sensacións, non acertamos a percibir a súa proximidade. Sabemos falar con todos menos con el. aprendemos a vivirmos de costas ao Misterio. Ven, Espírito Santo, e ensínanos a crer.

Crentes e non crentes, pouco crentes e malos crentes, así peregrinamos moitas veces pola vida. Na festa cristiá do Espírito Santo, Xesús dinos a todos o que un día lles dixo aos seus discípulos, exhalando sobre eles o seu alento: «Recibide o Espírito Santo». Ese Espírito que sostén as nosas pobres vidas e alenta a nosa débil fe pode penetrar en nós e reavivar a nosa existencia por camiños que só el coñece.

José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire

HOMILIA –IT

20-05-2018
Pentecoste – B
Giovanni 20,19-23

RINNOVACI DI DENTRO

A poco a poco stiamo imparando a vivere senza interiorità. Non abbiamo più bisogno di stare in contatto con il meglio che c’è dentro di noi. Ci basta vivere distratti. Ci contentiamo di funzionare senza anima e alimentarci solo di benessere. Non vogliamo esporci a cercare la verità. Vieni, Spirito Santo, e liberaci dal vuoto interiore.

Abbiamo imparato a vivere senza radici e senza mete. Ci basta lasciarci programmare dal di fuori. Ci muoviamo e agitiamo incessantemente, ma non sappiamo che vogliamo né verso dove andiamo. Siamo sempre più meglio informati, ma ci sentiamo più persi che mai. Vieni, Spirito Santo, e liberaci dal disorientamento.

Quasi non ci interessano più le grandi questioni dell’esistenza. Non ci preoccupa restare senza luce per affrontare la vita. Siamo diventati più scettici, ma anche più fragili e insicuri. Vogliamo essere intelligenti e lucidi. Ma non troviamo serenità né pace. Vieni, Spirito Santo, liberaci dall’oscurità e dalla confusione interiorte.

Vogliamo vivere più, vivere meglio, vivere più tempo, ma vivere che cosa? Vogliamo sentirci bene, sentirci meglio, ma sentire che cosa? Cerchiamo di godere intensamente la vita, ricavarne il massimo succo, ma non ci contentiamo solo di passarcela bene. Facciamo quello che vogliamo. Non ci sono quasi proibizioni né terreni vietati. Perché vogliamo qualcosa di diverso? Vieni, Spirito Santo, e insegnaci a vivere.

Vogliamo essere liberi e indipendenti e ci troviamo sempre più soli. Abbiamo bisogno di vivere e ci chiudiamo nel nostro piccolo mondo, a volte tanto noioso. Abbiamo bisogno di sentirci amati e non sappiamo creare contatti vivi e amichevoli. Il sesso lo chiamiamo «amore», e il piacere, «felicità» ma chi sazierà la nostra sete? Vieni, Spirito Santo, e insegnaci ad amare.

Nella nostra vita non c’è più spazio per Dio. La sua presenza è rimasta repressa o atrofizzata dentro di noi. Pieni di dentro di rumori, non possiamo più ascoltare la sua voce. Attraversati da mille desideri e sensazioni, non riusciamo a percepire la sua vicinanza. Sappiamo parlare con tutti, meno che con lui. Abbiamo imparato a vivere di spalle al Mistero. Vieni, Spirito Santo, insegnaci a credere.

Credenti e non credenti, poco credenti e cattivi credenti, così spesso pellegriniamo per la vita. Nella festa cristiana dello Spirito Santo, a tutti Gesù dice quello che un giorno disse ai suoi discepoli, soffiando su di loro il suo spirito: «Ricevete lo Spirito Santo». Questo Spirito che sostiene le nostre povere vite e alimenta la nostra debole fede può penetrare in noi e ravvivare la nostra esistenza per cammini che lui solo conosce.

José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo

HOMILIA – FR

20-05-2018
Pentecôte – B
Jean 20,19-23

RENOUVELLE-NOUS DE L’INTÉRIEUR

Petit à petit nous nous habituons à vivre sans intériorité. Nous ne sentons plus le besoin d’être en contact avec ce qu’il y a de meilleur en nous-mêmes. Cela nous suffit d’être occupés à nos affaires. Nous nous contentons de fonctionner sans âme et de nous nourrir uniquement de bien-être. Nous ne voulons pas nous exposer à chercher la vérité. Viens, Esprit-Saint et libère-nous de notre vide intérieur.

Nous avons appris à vivre sans racines et sans buts. Cela nous suffit de nous laisser programmer du dehors. Nous bougeons et nous nous agitons sans cesse, mais sans savoir ce que nous voulons ni vers où nous nous dirigeons. Nous sommes informés de mieux en mieux mais nous nous sentons plus désorientés que jamais. Viens, Esprit-Saint, et libère-nous de l’incertitude

C’est à peine si les grandes questions sur l’existence nous intéressent quelque peu. Rester dans le noir face à la vie, cela nous est égal. Nous sommes devenus plus sceptiques mais aussi plus fragiles et insécurisés. Nous souhaitons être intelligents et lucides mais nous ne trouvons ni le calme ni la paix. Viens, Esprit-Saint, et libère-nous de l’obscurité et de la confusion intérieure.

Nous souhaitons vivre plus, vivre mieux, vivre longtemps, mais vivre quoi? Nous voulons nous sentir à l’aise, nous sentir mieux, mais sentir quoi? Nous cherchons à jouir plus intensément de la vie, en tirer le plus de profit, mais nous ne nous contentons pas seulement de bien nous amuser. Nous faisons ce dont nous avons envie. A peine s’il existe des interdits ou des domaines défendus. Pourquoi voulons-nous quelque chose de différent? Viens, Esprit Saint et enseigne-nous à vivre.

Nous souhaitons être libres et indépendants, alors que nous nous retrouvons de plus en plus seuls. Nous avons besoin de vivre, mais nous nous enfermons dans notre petit monde, parfois si ennuyant. Nous avons besoin de nous sentir aimés alors que nous ne savons pas établir des contacts vivants et amicaux. Nous appelons le sexe, «amour» et le plaisir, «bonheur», mais qui étanchera notre soif? Viens, Esprit-Saint, et apprends-nous à aimer.

Il n’y a plus de place pour Dieu dans notre vie. Sa présence au-dedans de nous a été réprimée ou s’est atrophiée. Pleins de bruits en nous-mêmes, il ne nous est plus possible d’entendre sa voix. Saisis par mille désirs et sensations, nous ne réussissons pas à percevoir sa proximité. Nous savons parler avec tout le monde sauf avec lui. Nous avons appris à vivre le dos tourné au Mystère. Viens, Esprit-Saint, et apprends-nous à croire.

Que nous soyons croyants ou incroyants, peu croyants ou mauvais croyants, c’est ainsi que nous marchons souvent sur le chemin de la vie. En cette fête chrétienne de l’Esprit-Saint, Jésus nous dit à tous, ce qu’un jour il a dit à ses disciples, en soufflant sur eux: «Recevez l’Esprit-Saint». Cet Esprit qui soutient nos pauvres vies et qui anime notre faible foi peut pénétrer en nous et ranimer notre existence par des moyens que lui seul connaît.

José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna


HOMILIA – PT

20-05-2018
Pentecostes – B
João 20,19-23

RENOVA-NOS POR DENTRO

Pouco a pouco estamos a aprender a viver sem interioridade. Já não necessitamos de estar em contacto com o melhor que há dentro de nós. Basta-nos com viver entretidos. Contentamo-nos com funcionar sem alma e nos alimentarmos só de bem-estar. Não queremos expor-nos a procurar a verdade. Vem, Espírito Santo, e liberta-nos do vazio interior.

Temos aprendido a viver sem raízes e sem metas. Basta com, nos deixarmos programar de fora. Movemo-nos e agitamo-nos sem cessar, mas não sabemos o que queremos nem para onde vamos. Estamos cada vez melhor informados, mas sentimo-nos mais perdidos que nunca. Vem, Espírito Santo, e liberta-nos da desorientação.

Já só nos interessam as grandes questões da existência. Não nos preocupa ficarmos sem luz para nos enfrentarmos à vida. Fizemo-nos mais cépticos, mas também mais frágeis e inseguros. Queremos ser inteligentes e lúcidos. Mas não encontramos sossego nem paz. Vem, Espírito Santo, e liberta-nos da obscuridade e da confusão interior.

Queremos viver mais, viver melhor, viver mais tempo, mas viver o quê? Queremos sentir-nos bem, sentir-nos melhor, mas sentir o quê? Procuramos disfrutar intensamente da vida, tirar o máximo sumo, mas não nos contentamos só com passar bem. Fazemos o que nos apetece. Não há proibições nem terrenos vedados. Porque queremos algo diferente? Vem, Espírito Santo, e ensina-nos a viver.

Queremos ser livres e independentes e nos encontramos cada vez mais sós. Necessitamos de viver e nos encerramos no nosso pequeno mundo, por vezes tão aborrecido. Necessitamos de nos sentir queridos e não sabemos criar contactos vivos e amistosos. Ao sexo chamamos «amor», e ao prazer, «felicidade», mas quem saciará a nossa sede? Vem, Espírito Santo, e ensina-nos a amar.

Na nossa vida já não há sítio para Deus. A Sua presença ficou reprimida ou atrofiada dentro de nós. Cheios de ruídos por dentro, já não podemos escutar a Sua voz. Focados em mil desejos e sensações, não chegamos a perceber a sua próximidade. Sabemos falar com todos menos com Ele. Temos aprendido a viver de costas ao Mistério. Vem, Espírito Santo, e ensina-nos a acreditar.

Crentes e não crentes, pouco crentes e maus crentes, assim peregrinamos muitas vezes pela vida. Na festa cristã do Espírito Santo, a todos nos diz Jesus o que um dia disse aos Seus discípulos, exalando sobre eles o Seu alento: «Recebei o Espírito Santo». Esse Espírito que sustem as nossas pobres vidas e alenta a nossa débil fé pode penetrar em nós e reavivar a nossa existência por caminhos que só Ele conhece.

José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez

HOMILIA – EN

05-20-2018
Pentecost – B
John 20,19-23

RENEW US WITHIN

Little by little we’re learning to live without inner life. We no longer need to be in contact with the best that lies within us. It’s enough for us to keep busy. We’re happy with functioning without soul and feeding only on well-being. We don’t want to push ourselves to seek truth. Come, Holy Spirit, and free us from inner emptiness.

We’ve learned to live without roots and without goals. It’s enough for us to let ourselves be programmed from somewhere else. We move about and get excited endlessly, but we don’t know what we want or where we’re going. We’re better informed than ever, but we feel more lost than ever. Come, Holy Spirit, and free us from confusion.

We’re hardly interested in the great questions of life. We’re not worried about being left without light to confront life. We’ve become more skeptical, but also more fragile and insecure. We want to be smart and sharp. But we find no peace and quiet. Come, Holy Spirit, and free us from inner darkness and chaos.

We want to live more, live better, live longer, but live what? We want to feel good, feel better, but feel what? We seek to enjoy life intensely, to the last drop, but we aren’t happy with just having a good time. We do what we feel like. There are scarcely any bans or any limits. Why do we want something different? Come, Holy Spirit, and teach us to live.

We want to be free and independent and we find ourselves each time more alone. We need to live and we close ourselves into our own little world, sometime so bored. We need to feel ourselves loved and we don’t know how to create living and friendly contacts. We call sex «love», and pleasure «happiness», but who will quench our thirst? Come, Holy Spirit, and teach us to love.

In our life there’s no longer room for God. God’s presence has gotten repressed or stagnant inside us. Full of noise within, we can no longer hear God’s voice. Tossed about by thousands of desires and feelings, we can’t find our way to perceive God’s closeness. We know how to talk with everyone else but God. We’ve learned to live with our backs turned to the Mystery. Come, Holy Spirit, and teach us to believe.

Believers and nonbelievers, weak in faith and of bad faith, that’s how we journey all too often through life. In the Christian feast of the Holy Spirit, Jesus says to all of us what he said one day to his disciples, breathing over them: «Receive the Holy Spirit». That Spirit that sustains our poor lives and strengthens our weak faith can penetrate us and revive our existence through paths that he alone knows.

José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

Para ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


No hay comentarios:

Publicar un comentario