Páginas

lunes, 30 de abril de 2018

05-06-2018 - 6nd Sunday of Easter – B

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hemos llegado a los dos millones de visitas al blog. Gracias de corazón.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
El pasado 2 de octubre de 2014, José Antonio Pagola nos visitó  en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos  la conferencia: Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción.
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola:  EL recibido estafa Satisfacción la  Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe  sobre mi Libro,  Jesús.Aproximación Histórica .
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------
Pulsando en la lista de los títulos de las homilías en diferentes idiomas podemos leer más homilías de años anteriores.
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------



HOMILIA – ES

06-05-2018
Domingo 6 Pascua – B
Juan 15,9-17

UNA ALEGRÍA DIFERENTE

No es fácil la alegría. Los momentos de auténtica felicidad parecen pequeños paréntesis en medio de una existencia de donde brotan constantemente el dolor, la inquietud y la insatisfacción.

El misterio de la verdadera alegría es algo extraño para muchos hombres y mujeres. Todavía saben quizá reír a carcajadas, pero han olvidado lo que es una sonrisa gozosa, nacida de lo más hondo del ser. Tienen casi todo, pero nada les satisface de verdad. Están rodeados de objetos valiosos y prácticos, pero apenas saben nada de amor y amistad. Corren por la vida absorbidos por mil tareas y preocupaciones, pero han olvidado que estamos hechos para la alegría.

Por eso, algo se despierta en nosotros cuando escuchamos las palabras de Jesús: os he hablado «para que participéis de mi gozo, y vuestro gozo sea completo». Nuestra alegría es frágil, pequeña y está siempre amenazada. Pero algo grande se nos promete. Poder compartir la alegría misma de Jesús. Su alegría puede ser la nuestra.

El pensamiento de Jesús es claro. Si no hay amor, no hay vida. No hay comunicación con él. No hay experiencia del Padre. Si falta el amor en nuestra vida, no queda más que vacío y ausencia de Dios. Podemos hablar de Dios, imaginarlo, pero no experimentarlo como fuente de gozo verdadero. Entonces el vacío se llena de dioses falsos que toman el puesto del Padre, pero que no pueden hacer brotar en nosotros el verdadero gozo que nuestro corazón anhela.

Quizá los cristianos de hoy pensamos poco en la alegría de Jesús y no hemos aprendido a «disfrutar» de la vida, siguiendo sus pasos. Sus llamadas a buscar la felicidad verdadera se han perdido en el vacío tal vez porque seguimos obstinados en pensar que el camino más seguro de encontrarla es el que pasa por el poder, el dinero o el sexo.

La alegría de Jesús es la de quien vive con una confianza limpia e incondicional en el Padre. La alegría del que sabe acoger la vida con agradecimiento. La alegría del que ha descubierto que la existencia entera es gracia.

Pero la vida se extingue tristemente en nosotros si la guardamos para nosotros solos, sin acertar a regalarla. La alegría de Jesús no consiste en disfrutar egoístamente de la vida. Es la alegría de quien da vida y sabe crear las condiciones necesarias para que crezca y se desarrolle de manera cada vez más digna y más sana. He aquí una de las enseñanzas clave del Evangelio. Solo es feliz quien hace un mundo más feliz. Solo conoce la alegría quien sabe regalarla. Solo vive quien hace vivir.

José Antonio Pagola

HOMILIA – EU

2018-05-06
Pazkoaldiko 6. igandea – B
Joan 15,9-17

BESTE POZ BAT

Poza ez da gauza erraza. Benetako zoriontasun-uneak parentesi labur huts izaten direla ematen du, bizitza batean non etengabe agertzen baitira oinazea, kezka eta aserik eza.

Zinezko pozaren misterioa aski arrotza da gizon-emakume askorentzat. Artean badakite, agian, algaraz barre egiten, baina ahaztua dute zer den irribarre gozo bat, norberaren izatearen hondoenetik aterea. Kasik denetik dute, baina ez ditu ezerk benetan asetzen. Objektu baliotsuz eta baliagarriz inguraturik bizi dira, baina doi-doi dakite ezer ere maitasunaz eta adiskidetasunaz. Hor dabiltza bizitzan mila zeregin eta kezkatan murgildurik, baina ahaztua dute pozik bizitzeko eginak garela.

Horregatik, zerbait esnatzen da gu baitan Jesusen hitzak entzuten ditugunean: hitz egin dizuet «nire gozamenean parte izan dezazun, eta zuen gozamena betea izan dadin». Gure poza makala da, txikia eta mehatxupean dago beti. Baina zerbait handi hitzeman digu Jainkoak. Jesusen pozean berean parte hartu ahal izatea. Geure egin dezakegu haren poza. Argia da Jesusen pentsaera. Maitasunik ez bada, ez da bizirik. Ez da berarekin komunikaziorik. Ez da Aitaren esperientziarik. Gure bizitzan, maitasuna falta bada, ez dago Jainkoaren hutsunea eta absentzia besterik. Jainkoaz hitz egin genezake, irudika genezake Jainkoa, baina esperimentatu ez, benetako gozamenaren iturri bezala. Orduan hutsunea idoloz betetzen da, sasi-jainkoz, Aitaren lekua betetzen dutenez; baina ezin ernearazi dute gugan gure bihotzak antsiatzen duen zinezko gozamena.

Gaur egungo kristauok, agian, gutxitan hartzen dugu gogoan Jesusen poza eta ez dugu ikasi bizitzaz «gozatzen», haren urratsei jarraituz. Haren deiak, egiazko zoriona bilatzeko, galdu egin dira hor nonbait hutsunean; agian, tematurik jarraitzen dugulako pentsatzen, zoriona aurkitzeko biderik seguruena boterea, dirua eta sexua berekin dituena dela.

Jesusen poza, Aitagan konfiantza garbia eta baldintzarik gabea bizi duen batena da. Bizitza eskerronez onartzen dakien batena. Bizitza osoa grazia edo onginahia dela aurkitu duen baten poza.

Baina bizitza guztiz triste galtzen da gugan, geuretzat bakarrik gorde nahi badugu, erregalu eskaintzen jakin gabe. Jesusen poza ez datza bizitzaz modu egoistan gozatzean. Bizia ematen dakienaren poza da eta, bizitza gero eta duinago eta sanoago hazteko eta garatzeko, behar diren baldintzak sortzen dakienarena. Horra Ebanjelioaren irakaspen giltzarrietako bat. Zoriontsu, mundu zoriontsuago bat egiten duena bakarrik da zoriontsu. Poza ezagutu, poza erregalu egiten dakienak bakarrik du ezagutzen poza. Bizi, biziarazten duena bakarrik da bizi.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA – CA

06-05-2018
Diumenge 6 de Pasqua – B
Joan 15,9-17

UNA ALEGRIA DIFERENT

No és fàcil l’alegria. Els moments d’autèntica felicitat semblen petits parèntesis enmig d’una existència d’on brollen constantment el dolor, la inquietud i la insatisfacció.

El misteri de la veritable alegria és una cosa estranya per a molts homes i dones. Encara saben potser riure a riallades, però han oblidat el que és un somriure joiós, nascut del més profund de l’ésser. Ho tenen gairebé tot, però res els satisfà de veritat. Estan envoltats d’objectes valuosos i pràctics, però amb prou feines saben res d’amor i d’amistat. Corren per la vida absorbits per mil tasques i preocupacions, però han oblidat que estem fets per a l’alegria.

Per això, alguna cosa es desperta en nosaltres quan escoltem les paraules de Jesús: us he parlat «perquè la meva joia sigui també la vostra, i la vostra joia sigui completa». La nostra alegria és fràgil, petita i està sempre amenaçada. Però alguna cosa gran se’ns promet. Poder compartir l’alegria mateixa de Jesús. La seva alegria pot ser la nostra.

El pensament de Jesús és clar. Si no hi ha amor, no hi ha vida. No hi ha comunicació amb ell. No hi ha experiència del Pare. Si falta l’amor en la nostra vida, no en queda més que buit i absència de Déu. Podem parlar de Déu, imaginar-lo, però no experimentar-lo com a font de goig veritable. Llavors el buit s’omple de déus falsos que prenen el lloc del Pare, però que no poden fer brollar en nosaltres el veritable goig que el nostre cor anhela.

Potser els cristians d’avui pensem poc en l’alegria de Jesús i no hem après a «gaudir» de la vida, seguint els seus passos. Les seves crides a cercar la felicitat veritable s’han perdut en el buit potser perquè seguim obstinats en pensar que el camí més segur de trobar-la és el que passa pel poder, els diners o el sexe.

L’alegria de Jesús és la de qui viu amb una confiança neta i incondicional al Pare. L’alegria del que sap acollir la vida amb agraïment. L’alegria del que ha descobert que l’existència sencera és gràcia.

Però la vida s’extingeix tristament en nosaltres si la guardem per a nosaltres sols, sense encertar a regalar-la. L’alegria de Jesús no consisteix a gaudir egoistament de la vida. És l’alegria de qui dóna vida i sap crear les condicions necessàries perquè creixi i es desenvolupi de manera cada vegada més digna i més sana. Heus aquí un dels ensenyaments clau de l’Evangeli. Només és feliç qui fa un món més feliç. Només coneix l’alegria qui sap regalar-la. Només viu qui fa viure.

José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat

HOMILIA – GL

06-05-2018
Domingo 6 Pascua – B
Xoán 15,9-17

UNHA ALEGRÍA DIFERENTE

Non é fácil a alegría. Os momentos de auténtica felicidade parecen pequenos parénteses no medio dunha existencia de onde brotan constantemente a dor, a inquietude e a insatisfacción.

O misterio da verdadeira alegría é algo estraño para moitos homes e mulleres. Aínda saben quizá rir a gargalladas, pero esqueceron o que é un sorriso gozoso, nacido en grao sumo e fondo do ser. Teñen case todo, pero nada lles satisfai de verdade. Están rodeados de obxectos valiosos e prácticos, pero apenas saben nada de amor e amizade. Corren pola vida absorbidos por mil tarefas e preocupacións, pero esqueceron que estamos feitos para a alegría.

Por iso, algo esperta en nós cando escoitamos as palabras de Xesús: faleivos «para que participedes do meu gozo, e o voso gozo sexa completo». A nosa alegría é fráxil, pequena e está sempre ameazada. Pero algo grande se nos promete. Poder compartirmos a alegría mesma de Xesús. A súa alegría pode ser a nosa.

O pensamento de Xesús é claro. Se non hai amor, non hai vida. Non hai comunicación con el. Non hai experiencia do Pai. Se falta o amor na nosa vida, non queda máis que baleiro e ausencia de Deus. Podemos falar de Deus, imaxinalo, pero non experimentalo como fonte de gozo verdadeiro. Entón o baleiro énchese de deuses falsos que toman o posto do Pai, pero que non poden facer brotar en nós o verdadeiro gozo que o noso corazón anhela.

Quizá os cristiáns de hoxe pensamos pouco na alegría de Xesús e non aprendemos a «gozar» da vida, seguindo os seus pasos. As chamadas súas a buscarmos a felicidade verdadeira perdéronse no baleiro talvez porque seguimos obstinados en pensarmos que o camiño máis seguro de atopala é o que pasa polo poder, o diñeiro ou o sexo. A alegría de Xesús é a de quen vive cunha confianza limpa e incondicional no Pai. A alegría de quen sabe acoller a vida con agradecemento. A alegría de quen descubriu que a existencia enteira é graza.

Pero a vida extínguese tristemente en nós se a gardamos para nós sos, sen acertarmos a regalala. A alegría de Xesús non consiste en gozarmos egoistamente da vida. É a alegría de quen dá vida e sabe crear as condicións necesarias para que medre e se desenvolva de xeito cada vez máis digna e máis sa. Velaquí un dos ensinos clave do Evanxeo. Só é feliz quen fai un mundo máis feliz. Só coñece a alegría quen sabe regalala. Só vive quen fai vivir.

José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire

HOMILIA –IT

06-05-2018
Domenica 6 Pasqua – B
Giovanni 15,9-17

UNA GIOIA DIVERSA

Non è facile la gioia. I momenti di autentica felicità sembrano piccole parentesi in mezzo a un’esistenza dove appaiono costantemente il dolore, l’inquietudine e l’insoddisfazione.

Il mistero della vera gioia è qualcosa di strano per molti uomini e molte donne. Tuttavia sanno forse ridere a crepapelle, ma hanno dimenticato quel che è un sorriso gioioso, nato dal più profondo dell’essere. Possiedono quasi tutto, ma nulla li soddisfa veramente. Sono circondati da oggetti preziosi e pratici, ma non sanno quasi nulla di amore e amicizia. Corrono per la vita assorbiti da mille impegni e preoccupazioni, ma hanno dimenticato che siamo fatti per la gioia.

Per questo, si risveglia qualcosa in noi quando ascoltiamo le parole di Gesù: vi ho parlato «perché partecipiate alla mia gioia e la vostra gioia sia piena». La nostra gioia è fragile, piccola ed è sempre minacciata. Ma ci è promesso qualcosa di grande. Poter condividere la gioia stessa di Gesù. La sua gioia può essere la nostra.

Il pensiero di Gesù è chiaro. Se non c’è amore, non c’è vita. Non c’è comunicazione con lui. Non c’è esperienza del Padre. Se manca l’amore nella nostra vita, non resta altro che vuoto e assenza di Dio. Possiamo parlare di Dio, immaginarlo, ma non sperimentarlo come fonte di gioia vera. Allora il vuoto si ricolma di dei falsi che prendono il posto del Padre, ma che non possono far germogliare in noi la vera gioia a cui il nostro cuore anela.

Forse noi cristiani di oggi pensiamo poco alla gioia di Gesù e non abbiamo imparato a «godere» della vita, seguendo i suoi passi. I suoi appelli a cercare la vera felicità si sono persi nel vuoto forse perché continuiamo ostinati a pensare che la via pìù sicura di trovarla è quella che passa per il potere, il denaro o il sesso.

La gioia di Gesù è quella di chi vive con una fiducia limpida e incondizionata nel Padre. La gioia di chi sa accogliere la vita con gratitudine. La gioia di chi ha scoperto che l’intera esistenza è grazia.

Ma la vita si estingue tristemente in noi se la custodiamo per noi soltanto, senza riuscire a regalarla. La gioia di Gesù non consiste nel godere egoisticamente della vita. È la gioia di chi dà vita e sa creare le condizioni necessarie perché cresca e si sviluppi in maniera sempre più degna e più sana. Sta qui uno degli insegnamenti chiave dell’Evangelo. È felice solo chi fa un mondo più felice. Conosce la gioia solo chi sa regalarla. Vive solo chi fa vivere.

José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo

HOMILIA – FR

06-05-2018
6 Pâques – B
Jean 15,9-17

UNE JOIE DIFFÉRENTE

La joie n’est pas chose facile. Les moments de bonheur authentique semblent de petites parenthèses au milieu d’une existence d’où jaillissent constamment la douleur, l’inquiétude et l’insatisfaction.

Le mystère de la véritable joie est quelque chose d’étrange pour beaucoup d’hommes et de femmes. Peut-être qu’ils savent encore rire aux éclats, mais ils ont oublié ce qu’est un sourire joyeux, né du plus profond de leur être. Ils possèdent presque tout mais rien ne les rend vraiment satisfaits. Ils sont entourés d’objets de grande valeur et pratiques, mais à peine s’ils connaissent ce qu’est l’amour et l’amitié. Ils courent sur le chemin de la vie absorbés par mille tâches et soucis, mais ils ont oublié que nous avons été créés pour la joie.

C’est pour cela que quelque chose s’éveille en nous lorsque nous entendons ces paroles de Jésus: «Je vous ai dit cela pour que vous partagiez ma joie et que votre joie soit complète». Notre joie est fragile et petite et elle est toujours menacée. Mais il nous a été promis quelque chose de grand. Pouvoir partager la joie même de Jésus. Sa joie peut devenir la nôtre.

La pensé de Jésus est claire. S’il n’y a pas d’amour, il n’y a pas de vie non plus. Impossible de communiquer avec lui. Impossible d’expérimenter le Père. Si l’amour est absent de nos vies, il ne reste que le vide et l’absence de Dieu. Nous pouvons parler de Dieu, l’imaginer, mais nous ne pouvons pas l’expérimenter en tant que source de joie véritable.

Peut-être, nous les chrétiens d’aujourd’hui, nous ne pensons pas assez à la joie de Jésus et n’avons pas appris à «jouir» de la vie, en suivant ses pas. Ses appels à chercher le bonheur véritable se sont effrités dans le vide, peut-être parce que nous nous obstinons à penser que le chemin le plus sûr pour le trouver passe par le pouvoir, l’argent ou le sexe.

C’est celui qui fait confiance au Père de manière totale et inconditionnelle qui possède en lui la joie de Jésus. La joie de celui qui sait accueillir la vie avec reconnaissance. La joie de celui qui a découvert que dans son existence tout est grâce.

Mais la vie s’éteint tristement en nous si nous la gardons pour nous seuls, sans réussir à en faire cadeau. La joie de Jésus ne consiste pas à jouir de manière égoïste de la vie. C’est la joie de celui qui donne la vie et qui sait créer les conditions nécessaires pour qu’elle grandisse et se développe de manière de plus en plus digne et saine. C’est-là l’un des enseignements clé de l’Evangile. Seulement est heureux celui qui rend le monde plus heureux. Seul connaît la joie celui qui sait l’offrir. Seul vit celui qui fait vivre.

José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna


HOMILIA – PT

06-05-2018
Domingo 6 Páscoa – B
João 15,9-17

UMA ALEGRIA DIFERENTE

Não é fácil a alegria. Os momentos de autêntica felicidade parecem pequenos parêntesis no meio de uma existência de onde brotam constantemente a dor, a inquietação e a insatisfação.

O mistério da verdadeira alegria é algo estranho para muitos homens e mulheres. Todavia sabem quiçá rir às gargalhadas, mas esqueceram o que é um sorriso alegre, nascido do mais profundo do ser. Têm quase tudo, mas nada os satisfaz na verdade. Estão rodeados de objetos valiosos e prácticos, mas nada sabem do amor e da amizade. Correm pela vida absorvidos por mil tarefas e preocupações, mas esqueceram que estamos feitos para a alegria.

Por isso, algo se desperta em nós quando escutamos as palavras de Jesus: falei-vos «para que participeis da minha alegria, e para que a vossa alegria seja completa». A nossa alegria é frágil, pequena e está sempre ameaçada. Mas algo grande nos é prometido. Poder partilhar a alegria mesma de Jesus. A Sua alegria pode ser a nossa.

O pensamento de Jesus é claro. Se não há amor, não há vida. Não há comunicação com Ele. Não há experiência do Pai. Se falta o amor na nossa vida, não fica mais que o vazio e a ausência de Deus. Podemos falar de Deus, imaginá-lo, mas não experimentá-lo como fonte de gozo verdadeiro. Então o vazio enche-se de deuses falsos que tomam o lugar do Pai, mas que não podem fazer brotar em nós a verdadeira alegria que o nosso coração pretende.

Quiçá os cristãos de hoje pensamos pouco na alegria de Jesus e não temos aprendido a «desfrutar» da vida, seguindo os Seus passos. As Suas chamadas para procurar a felicidade verdadeira perderam-se no vazio talvez porque continuamos obstinados em pensar que o caminho mais seguro de o encontrar é o que passa pelo poder, o dinheiro ou o sexo.

A alegria de Jesus é a de quem vive com uma confiança limpa e incondicional no Pai. A alegria do que sabe acolher a vida com agradecimento. A alegria do que descobriu que a existência inteira é uma graça.

Mas a vida extingue-se tristemente em nós se a guardamos para nós próprios, sem saber como a oferecer. A alegria de Jesus não consiste em disfrutar egoisticamente da vida. É a alegria de quem dá vida e sabe criar as condições necessárias para que cresça e se desenvolva de forma cada vez mais digna e mais sã. Está aqui um dos ensinamentos chave do Evangelho. Só é feliz quem faz um mundo mais feliz. Só conhece a alegria quem a sabe oferecer. Só vive quem faz viver.

José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez

HOMILIA – EN

05-06-2018
6th Sunday of Easter – B
John 15,9-17

A DIFFERENT JOY

Joy isn’t easy. Moments of true happiness seem like a brief interlude in the middle of an existence from which constantly arises pain, anxiety and dissatisfaction.

The mystery of true joy is something strange for many men and women. They still know how to laugh their heads off perhaps, but have forgotten what a glad smile is, one born from the bottom of their heart. They are surrounded by valuable and useful things, but hardly know anything of love and friendship. They hurry through life absorbed by thousands of tasks and concerns, but have forgotten that we were made for joy.

That’s why something gets awakened in us when we hear Jesus’ words: I have told you this «so that my own joy may be in you and your joy be complete». Our joy is fragile, small and is always threatened. But something great is promised us. To be able to share Jesus’ own joy. His joy can be ours.

Jesus’ thinking is clear. If there’s no love, there’s no life. There’s no communication with him. There’s no experience of the Father. If love is lacking in our life, there’s nothing but emptiness and God’s absence. We can talk about God and imagine God, but not experience God as the source of true gladness. Then the emptiness gets filled with false gods that take the place of the Father, but that can’t make rise in us the true gladness that our heart yearns for.

Perhaps we Christians of today think little about Jesus’ joy and we haven’t learned to «enjoy» life, following his footsteps. His call to seek true happiness has perhaps been lost in emptiness because we follow stubbornly in the thinking that the surest path to finding it is that which passes through power, money or sex.

Jesus’ joy is that of one who lives with a pure and unconditional trust in the Father. The joy of one who know how to welcome life with thankfulness. The joy of one who has discovered that all existence is grace.

But life gets snuffed out in us if we hold onto it only for ourselves, without finding how to give it away. Jesus’ joy doesn’t consist in selfishly enjoying life. It’s the joy of one who gives life and knows how to create the conditions necessary for it to grow and develop in more dignified and healthy ways. Here we have one of the key teachings of the Gospel. One is only happy who makes the world happier. One only knows joy who knows how to give it away. One only lives who lets others live.

José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

Para ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


No hay comentarios:

Publicar un comentario